Creatief zijn is altijd al mijn ding geweest. Een gedachte omzetten in iets wat tastbaar of zichtbaar is vind ik altijd leuk. Soms ‘treft’ je een voorval, een beeld, een geluid,… Een gebeurtenis schenkt je een gevoel dat soms blijheid en soms verdriet uitlokt. Dat gevoel met je handen omzetten naar een werkstuk werkt bevrijdend voor mij. Het schrijven van gedichtjes en schilderen geeft mij veel voldoening. Naast het wekelijks schrijven van een VrijdagVers waag ik me ook aan het schilderen met olieverf of mix-media.
Ik ben opgegroeid in een wereld waar schilderdoeken en tubes verf een normaal iets waren. Mijn vader Jerome vertoefde bijna dagelijks in zijn atelier. Daar heb ik waarschijnlijk de schildermicrobe te pakken gekregen en ook wel een deel geërfd. Al vrij vroeg was mijn eerste schilderijtje en feit. Olieverf en schilderdoek werden beste maatjes. Omdat ‘mensen’ mij enorm boeien gaat mijn voorkeur ook uit naar personen. Meestal personen met een zeker charisma. Zij die hun ziel blootgeven zonder één woord te zeggen en dit enkel met hun lichaamstaal. Hun voorkomen, hun manier van bewegen, hun uitdrukking, zegt soms meer dan duizend woorden. Zulke menselijke gedragingen kunnen me enorm inspireren.
Voor de kunstmuur ben ik op zoek geweest naar de beeldtaal van ‘handen’. De non-verbale communicatie dus. Een vorm die misschien wel sterker overkomt dan de vele klanken in woorden … Op een groot doek schilderde ik een verzameling van ‘handen’. Handen kunnen verschillende gevoelens uitbeelden. Gevoelens als: vragend, troostend, liefkozing, waarschuwend, angst, boosheid ….Wanneer je goed kijkt naar het realistisch kunstwerk ontdek je misschien zelf iets en ben je op dat moment ook een creatief denker …
Ga gerust een kijkje nemen en ontdek de non-verbale kunst van ‘Handen’