Ruben Block - Looking to glide

Het zal Plato wel
niet geweest zijn die zei: “Om goed solo-werk te verrichten, moet je te rade
gaan bij iemand anders”, maar het is daarom niet minder waar. Zie het geval van
Ruben Block: supertalent en rockvedette in België, Nederland en omliggende landen,
toegewijd zanger/gitarist en frontman van rockfenomeen Triggerfinger.

Om nog meer
zichzelf te zijn en een eerste soloplaat te maken, ging hij te rade bij een
Grote: Mitchel Froom, Amerikaan, producer van en samenspanner met Crowded
House, Elvis Costello, Suzanne Vega, Paul McCartney, Los Lobos, Sheryl Crow en
- jawel - Triggerfinger.

Froom was
destijds stichtend lid van The Latin Playboys, een gelegenheidsgroep met leden
van Los Lobos, en bedenkers van een rootsy, experimenteel rockgeluid dat Block
ten zeerste inspireerde.

In Froom vond
Block de ideale sparring partner om dichter bij zichzelf te komen. De muziek
die hij als Ruben Block maakt is grillig, soms donker,

soms voorzien van
bijna cubistisch klinkende riffs, altijd gewapend met kleine vocal hooks, en
teksten waarin licht en duisternis elkaar bij de hand nemen en een vreemde dans
inzetten.

Die combinatie
van somber- en vrolijkheid werd door Froom mooi omschreven als Ruben’s
“instinct to keep the worry out of it”.

“With this
project, it was really important that the joy stay in there - even on the
darkest songs.”

En voilà, daar
heb je het: het “project” werd een album waar de muziekliefhebber op termijn
veel en uiteenlopend plezier kan hebben.

Geen instantsoep,
geen oploskoffie-muziek, maar songs waar lang en met groeiend plezier aan
gewerkt is.

Elke song is een
ontdekkingstocht, met details in arrangementen en instrumentatie, vondsten die
zich gaandeweg kenbaar maken, en vele, allemaal interessante lagen.

Ondertussen wordt
er - geen zorgen - ook energiek gerockt, zoals in de vooruitgeschoven single
“Lights”.

Veel moois, veel intelligente instinctiviteit, veel
Ruben Block, die via Mitchell Froom dichter bij zichzelf uitkomt. En al doende
de tent omverblaast.